2016

Welkom op een avond, waarop opnieuw Jip Golsteijn in de schijnwerpers staat. Voor de zevende keer op rij heeft de jury van de naar hem genoemde journalistiekprijs zich gebogen over wat er de afgelopen twee jaar zoal gepubliceerd is over popmuziek, film en literatuur – de onderwerpen waar ook Jip over schreef.

In een poging het allemaal behapbaar te houden, was voor het eerst het aantal in te zenden verhalen terugbracht van vijf naar drie per schrijver. Maar het enthousiasme was groot, dus kregen we toch weer heel wat te verstouwen.

Daarbij viel op dat de kwaliteit van de bijdragen wisselender was dan in voorgaande jaren. De jury kwam tot de conclusie dat dit deels een gevolg is van het insturen van verhalen die werden gepubliceerd op websites waar de hand van een eindredactie duidelijk afwezig is en schrijvers het lastig blijken vinden om een punt te zetten. Daar staat tegenover dat het verheugend is dat behalve artikelen uit de hoek van de oude media, ook de nieuwe zich meer hebben doen gelden: een duidelijke wens van de jury.

Dat vertrouwde namen nog steeds hun waarde bewijzen, was weer zonneklaar, maar de jury vraagt zich wel af waarom er zo weinig aanwas van jong schrijftalent opduikt. Ook viel het de jury op dat er minder verhalen uit dagbladen werden ingezonden dan de jury de afgelopen twee jaar tegenkwam. Een ongelukkig voorbeeld daarvan was het indringende verhaal van Gijsbert Kamer die bijna 24 uur uittrok om de recente cd-box van Bob Dylan uitputtend te beluisteren: het kwam na de deadline bij de jury binnen.

Uiteindelijk bleek de jury relatief snel tot haar unanieme slotsom te komen en een winnaar aan te wijzen. Onder de genomineerde verhalen waren er twee die er zonder meer uitsprongen. Dat zijn verhalen die in de geest van de naamgever van deze prijs getuigen van een originele aanpak en een meeslepende manier van schrijven.

Het ene verhaal ging over Chili Gonzales, waarin Sander Pley een redelijk onbekende extravagante artiest op een manier naar voren brengt die je onmiddellijk doet verlangen naar zijn muzikale prestaties.

Het tweede verhaal is van de hand van John Schoorl, een vaste inzender voor deze prijs, en iemand die keer op keer tot de shortlist weet door te dringen. Schoorl schreef een reportage over en samen met enkele leden van De Jeugd van Tegenwoordig, een groep die reeds op allerlei manieren en in allerlei media aan bod is gekomen. Daar weten we al veel van, wat kan daaraan eigenlijk nog worden toegevoegd?

Na ampele overwegingen koos de jury uiteindelijk voor het meest ‘Jippe’ verhaal. Het verhaal dat verslag doet van een reis, een reportage. Het instandhouden en bevorderen van deze vorm van journalistiek is een van de redenen waarom deze prijs na het overlijden van de naamgever in het leven is geroepen. De jury spreekt dan ook haar grote waardering uit voor een verhaal dat uit de pen van Jip Golsteijn zelf zou kunnen zijn gevloeid. Een verhaal dat het resultaat is van een oorspronkelijke invalshoek, een verhaal dat meeslepend is geschreven, een verhaal dat ondanks de bekendheid van het onderwerp toch nieuw licht op het onderwerp werpt.

De winnaar van de Jip Golsteijn Journalistiekprijs 2016 is John Schoorl met zijn verhaal over De Jeugd van Tegenwoordig.