Winnaar 2020: Corto Blommaert
Het winnend verhaal:
Het juryrapport:
Ook deze keer mochten we ons verheugen in een groot aantal inzendingen, waaronder veel van hoog niveau. Daarbij viel onder meer op dat het aantal exclusieve onlinepublicaties vergeleken met eerdere jaren drastisch is toegenomen, tot bijna 40 procent van het totaal. De jury juicht deze ontwikkeling van harte toe, evenals het feit dat de nog altijd geringe hoeveelheid vrouwelijke inzenders opnieuw is gegroeid, zij het mondjesmaat.
Opmerkelijk is verder dat juist de krant waar Jip Golsteijn zijn gloriedagen
beleefde, De Telegraaf, enigszins achterblijft in het aantal bijdragen. Dat is
natuurlijk niet volgens de traditie waarin Jip zo’n prominente plaats innam. De
jury hoopt en verwacht daarom dat De Telegraaf de komende jaren weer vol staat
met bruisende verhalen en boeiende portretten over muziek en van muzikanten,
spraakmakende en ontroerende artikelen, nieuwe ontdekkingen, pittige
concertverslagen en recensies, kortom: met meer rock-’n-roll in de kolommen.
Een speciaal compliment verdient het onlineplatform The Daily Indie, dat geestdrift en creativiteit de vrije loop laat. Een fraai voorbeeld is de spectaculaire vormgeving van hun bijdrage over het Le Guess Who-festival. Jammer dat de inhoud en met name de taalbeheersing (stijl, grammatica, spelling) te wensen overlaat. Dat euvel kenmerkt meer van hun inzendingen en komt relatief vaak voor bij de internetbijdragen, maar ook bij die van sommige tijdschriften en dagbladen. De jury kan zich niet aan de indruk onttrekken dat eindredactie steeds meer een ondergeschoven kindje is. Geen goede zaak.
Terug naar de prijsuitreiking. De jury, bestaande uit Eline
Verburg, Nathalie Kester en Swie Tio, was het snel eens over de shortlist van
vijf genomineerde schrijvers en hun verhalen. Daaronder liefst twee stukken van
Tom Engelshoven, beide gepubliceerd
in OOR: ‘Nick Cave: Voorbij De Dood’ en ‘De Jaren Tien: Decennium Van de
Verstoppende Beschikbaarheid’. Het eerste is een zeer persoonlijke analyse, een
exegese haast, van het verdriet en de rouwverwerking van Nick Cave na het
overlijden van diens zoon. Bevlogen en bijzonder. Dat laatste geldt ook zeker
voor zijn messcherpe ontleding van de popmuziek in de jaren 2000-2010. Een
zwierig verwoorde, sterke analyse.
Voormalig Jipprijswinnaar Frank Provoost
leverde met het NRC-artikel ‘De Professor Doet Een Potje Pogo’ een even amusant
als informatief relaas over de obscure maar wereldwijd geliefde Nederlandse
punkband Antidote rond gitarist annex hoogleraar Arne Smeels.
Ricardo Jupijn van The Daily Indie
schreef ‘Een Arabische Nacht Met Tamino In Casablanca’: een mooi, sfeervol verslag
van de wederwaardigheden en het optreden van de Belgische zanger Tamino in de
grootste stad van Marokko. Een tekst als een sprookje.
Voor de Volkskrant bracht Mathijs de Groot
een fraaie, zeer persoonlijke ode aan de Fender Rhodes-piano, die tevens opvalt
door creatief taalgebruik. In vlekkeloos Nederlands, net als in hetzelfde
medium ‘Mozes On The Road’ van Corto
Blommaert, die in zijn dubbelrol als schrijver en bassist kleurrijk
verhaalt over de wederwaardigheden van zijn garagerockband Mozes and The
Firstborn op tournee door de Verenigde Staten.
Zes sublieme verhalen van vijf excellente schrijvers, maar de jury had toch opmerkelijk weinig tijd nodig om tot een winnaar te komen. En die winnaar is… [drumroffel] …Corto Blommaert. Zijn tourverslag is een prachtige, voortreffelijk geschreven combi van reisverhaal en beschouwing, jongensboekromantiek versus dikwijls ontgoochelende realiteit. Blommaert maakt het niet mooier dan het is, zonder de aantrekkelijke kanten te vergeten. Het leest bovendien als een trein, is bijzonder beeldend en uiterst geestig, en voorzien van prachtige taalvondsten. Wie ooit een trip door de Verenigde Staten heeft gemaakt, met of zonder rockgroep, zal er veel in herkennen. Een reisverhaal waarvan Jip Golsteijn, een meester in het genre, beslist blij zou zijn geworden.
De negende Jip Golsteijn Journalistiekprijs wordt daarom met volle overtuiging en grote waardering toegekend aan Corto Blommaert, voor zijn verhaal ‘Mozes On The Road’.
.
